Bijna mijn hele leven al ben ik besmet met het pompoenenvirus. Het kweken van pompoenen is een grote passie. 

Toen ik nog heel klein was had ik al een groententuintje. Ik pootte 1 prei, een paar uien en sla. Daarnaast een afrikaantje, een viooltje en andere bloemen. Altijd alles door elkaar. Uren kon ik in een plaatselijk winkeltje kijken naar de groenteplantjes en bloemen.

Negen jaar was ik toen mijn tuin een redelijke afmeting kreeg. Ik ging uien verbouwen die ik later aan de weg mocht verkopen. Mijn vader had een groententuin en ook mijn broer had er een.  Dat jaar was er nog een stukje grond over en mijn moeder vroeg of ik daar geen kalebassen op wilde verbouwen. Dat deed ik en het was een fantastisch seizoen met heel veel kalebassen en een paar grote pompoenen. Mijn passie was geboren! Ik kon niet wachten met het plukken, ik keek de vruchten bijna van de plant. Omdat ik zo'n goede oogst had verkocht ik de pompoenen en kalebassen in een kistje aan de weg. Het liep als een trein.  Van de grootste pompoen maakte mijn vader een mal en hier werden meerder betonnen pompoenen van gegoten. Nog steeds heb ik deze in de tuin liggen.

In de jaren daarna groeide mijn passie gestaag. Mijn tuin werd groter en ik focuste mij alleen nog maar op pompoenen. Zaden haalde ik eerst bij een tuincentrum en later bestelde ik deze op soort bij een andere professionele kweker. Het tuinhuisje werd mijn domein. Hier had ik mijn opslag. op een oude kinderwagenonderstel timmerde ik zelf een bakje. Dit was mijn karretje die ik dagelijks naar de weg reed en s' avonds weer opruimde. Het karretje werd langzaam uitgebouwd met houten kistjes er tegenaan en later ernaast op de grond. Ik kreeg voor mijn verjaardag een plastic kasje. Hier kweekte ik een paar seizoenen mijn planten in voor. Toen ik een jaar of 16 was bouwde mijn vader voor mij een kasje aan het tuinhuisje. Het werd mijn tweede huis. Uren bracht ik hier door. Van mijn opa kreeg ik een oude melkbussenkar die ik opknapte en 'Mariekes pompoenenkar' noemde. Het werd een begrip in de omgeving.

Toen ik 20 jaar was (2006) verhuisde ik met mijn ouders van de boerderij in Zuidbroek naar een woonboerderij in Ter Apelkanaal. Hier kreeg ik een professionele kas van 3 x 6 meter. Ik ging tomaten, komkommers, meloenen en pepers voor eigen gebruik kweken. Daarnaast kweekte ik sierkomkommers. Mijn tuin hier was kleiner dan in Zuidbroek maar ik loste dit creatief op door meer de lucht in te gaan en zo extra meters te creëren. Mijn kar kon hier op een plek staan waar hij ook s' nachts bleef staan, dat scheelde veel werk!

Na een paar jaar (2008) kocht ik met mijn man een huis in Midwolda. Ook hier kwam een professionele kas en een grote tuin voor de pompoenen. Voor ik de tuin bestraatten we een pleintje waar mijn kar en een tafeltje voor de verkoop konden staan. Oude klanten uit Zuidbroek hadden mij ook hier weer gevonden!

Na vier jaar (2012) kochten we in het zelfde dorp ons huidige huis met meer grond. Mijn kas verhuisde met mij mee. Samen met mijn vader maakte ik weer een stuk grond om en ieder jaar is daar weer een stukje bij gekomen. Ik heb een 'basis' van pompoenensoorten die ik kweek en jaarlijks probeer ik nieuwe soorten uit. Gemiddeld zit ik rond de 80 soorten en daarnaast nog zo'n 10 soorten, meloenen en (sier)komkommers. Inmiddels kweek ik ook meer eetbare pompoenen omdat ik deze verwerk tot soep en jam. Ook de consument heeft steeds vaker pompoen op het menu staan. Ieder jaar weer is het een verrassing welke soorten het goed zullen doen. Pompoenen
zijn trendgevoelig. Het ene jaar wil men wit, en jaar later weer groen. Oranje kleuren doen het altijd goed. De grootste pompoen ik die ooit gekweekt heb woog 60.1 kg en dit was in 2013.

Sinds december 2015 is mijn winkeltje aan de weg geopend. In dit winkeltje kan ik nu ook het hele jaar rond mijn cadeauartikelen en jams kwijt. Daarnaast seizoensgebonden (sept-feb) mijn vogeltaarten. De verkoop op de kar en het plein blijft natuurlijk ook.